არიან თუ არა ბავშვები ყოველთვის ღვთის კურთხევა?

არიან თუ არა ბავშვები ყოველთვის ღვთის კურთხევა? უპასუხე



წმინდა წერილში ძალიან ნათლად ჩანს, რომ ღმერთი იმყოფება ყოველი ადამიანის სიცოცხლის შექმნაში. ამის ყველაზე ნათელი ასახვა ჩანს ფსალმუნის 139:13-18-ში. იმ ფაქტმა, რომ ღმერთი უზენაესად ხელმძღვანელობდა დავითის ქმნილებას, განაპირობა ის, რომ განედიდებინა ღმერთი. დავითმა ასევე მიუთითა ის ფაქტი, რომ ღმერთს მარადისობამდე ჰქონდა დაგეგმილი მისი ცხოვრების დეტალები. იერემიას 29:11-ში ღმერთი ადასტურებს დავითის აზრებს: „რადგან მე ვიცი, რა გეგმები მაქვს შენთან მიმართებაში, - ამბობს უფალი, - გეგმავს შენს წარმატებას და არა ზიანის მიყენებას, გეგმავს მოგცეთ იმედი და მომავალი. ეს აჩენს ძალიან კარგ კითხვას. რაც შეეხება მათ, ვინც ჩაფიქრებულია გაუპატიურების ან უკანონობის გამო? მშობელმა ან მშობლებმა, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან ამ შვილზე, შეიძლება არ იგრძნონ თავი, თითქოს ეს შვილი ღვთის კურთხევაა, მაგრამ როგორ დაორსულდა ეს შვილი, არ ნიშნავს იმას, რომ ღმერთი არ აკონტროლებდა მის ფორმირებას საშვილოსნოში, როგორც დავითი საუბრობს. ღმერთს აქვს გეგმა და მიზანი ყველა დაბადებული ადამიანისთვის, მიუხედავად იმისა, თუ როგორ მოხდა ეს დაბადება. ეს რომ ასე არ ყოფილიყო, წმინდა წერილი ასე არ იტყოდა. ახალ აღთქმაში ვკითხულობთ, რომ ღმერთს იმდენად გვიყვარს, რომ მან თავისი ძე გამოგზავნა, რათა მოკვდეს ჩვენთვის (იოანე 3:16).



ეს სიყვარული არის იგივე სიყვარული, რომელმაც აიძულა მაცხოვარი ესწავლებინა მოწაფეებს ღვთის სიტყვა და გამოეჩინა ღვთის სიყვარული ჩვენდამი სიკვდილითა და აღდგომით (1 იოანე 4:7-8). არ არის დასასრული, თუ რამდენად გვიყვარს ღმერთი და გვსურს დალოცოს. ღმერთის განზრახვა ადამიანის შექმნისას იყო მასთან თანაზიარება. პირველი იოანე 4 გვეუბნება, რომ როგორც კი ამას ვაღიარებთ, ეს საშუალებას გვაძლევს გვიყვარდეს სხვები. განვიხილავთ თუ არა თითოეულ ბავშვს, როგორც ღვთის კურთხევას, დამოკიდებულია იმაზე, თუ რამდენად ვხედავთ ამ ბავშვს ისე, როგორც ღმერთი ხედავს მას. როდესაც ჩვენ ვუყურებთ თითოეულ ბავშვს ღმერთის თვალით, ეჭვგარეშეა, რომ ყველა მისგან კურთხევაა. თუ ამ ბავშვს ცოდვის თვალით შევხედავთ, მაშინ ამ კურთხევაზე ეჭვი შეგვეპარება, რადგან ჩვენ ყურადღებას ვამახვილებთ ქმნილებაზე და არა შემოქმედზე.





ეს არის ღმერთის გეგმა და სურვილი, რომ თითოეული ბავშვი დაიბადოს ჩვენთვის მისი გეგმის მიხედვით და ეს არის ქორწინება. როდესაც ეს არ ხდება, ეს არ გამორიცხავს ბავშვის სიყვარულისა და ზრუნვის ფაქტს. დავითმა ფსალმუნის 139:17-ში დაასკვნა, რომ ღვთის აზრები თავისი ხალხისთვის მართლაც ძვირფასი და უთვალავი იყო. ამის ყველაზე პრაქტიკული გამოყენება ჩანს ქრისტეს საგვარეულოში მათე 1-ში. სახელების მეშვეობით ჩვენ ვაღიარებთ მათ, ვინც რაღაცნაირად წარუმატებელი იყო ცხოვრებაში და ვხედავთ მათ, ვინც დაიბადნენ უკანონობისა და ცოდვით. ამან ხელი არ შეუშალა იმ ფაქტს, რომ ღვთის სიტყვა შესრულდა და ადამიანს ხსნის კურთხევა მოუტანა.





Top