ღმერთი ბრაზდება?

უპასუხე



სისულელე იქნებოდა წმინდა წერილის იმ მონაკვეთების იგნორირება, რომლებიც საუბრობენ ღვთის რისხვაზე. დიახ, ღმერთი ბრაზდება; ამის უამრავი მაგალითია ბიბლიაში. ის ყოველ დღე ავლენს თავის რისხვას (ფსალმუნი 7:11).



თუმცა, ჩვენ არ უნდა გავაიგივოთ ღვთის რისხვა ამ ემოციის საკუთარ ადამიანურ გამოცდილებასთან. ჩვენ კვლავ უნდა მივხედოთ ბიბლიას. ეფესელთა 4:26–27 გვეუბნება, რომ შესაძლებელია განიცადოთ რისხვა, მაგრამ არა ცოდვა. რადგან ღმერთს არ შეუძლია შესცოდოს, ჩვენ ვიცით, რომ მისი რისხვა მართალია, განსხვავებით ჩვენში ბრაზის საერთო გამოცდილებისგან. როგორც იაკობის 1:20 ამბობს, ადამიანური რისხვა არ წარმოშობს სიმართლეს, რაც ღმერთს სურს.





ღმერთის მრისხანების კონტექსტი ვლინდება რატომ ის ბრაზდება. ღმერთი ბრაზდება, როდესაც ხდება მისი ხასიათის დარღვევა. ღმერთი მართალი, სამართლიანი და წმინდაა და არც ერთი ამ ატრიბუტი არ შეიძლება იყოს კომპრომეტირებული (გამოსვლა 20:4–6; ესაია 42:8). ღმერთი განრისხებული იყო ისრაელის ერზე და ისრაელის მეფეებზე ყოველ ჯერზე, როცა ისინი ერიდებოდნენ მის მორჩილებას (მაგ., 1 მეფეები 11:9–10; 2 მეფეები 17:18). ქანაანში მცხოვრები ერების ბოროტმა ჩვეულებებმა, როგორიცაა ბავშვების მსხვერპლშეწირვა და სექსუალური გარყვნილება, აღძრა ღმერთის რისხვა იმ დონემდე, რომ მან უბრძანა ისრაელს, მთლიანად გაენადგურებინა ისინი - ყველა კაცი, ქალი, ბავშვი და ცხოველი, რათა მოეშორებინა ბოროტება მიწიდან (მეორე რჯული 7). :1–6). როგორც მშობელი ბრაზდება ყველაფერზე, რაც დააზარალებს მის შვილებს, ასევე ღვთის რისხვა არის მიმართული იმაზე, რაც ზიანს აყენებს მის ხალხს და მათ ურთიერთობას მასთან. „ნამდვილად ცოცხალი ვარ, — ამბობს უზენაესი უფალი, — არ მსიამოვნებს ბოროტების სიკვდილი, არამედ ის, რომ ისინი თავიანთ გზას აბრუნებენ და იცოცხლებენ“ (ეზეკიელი 33:11).



ახალ აღთქმაში იესო განრისხდა იმ დღის რელიგიურ მასწავლებლებსა და წინამძღოლებზე იმის გამო, რომ რელიგია საკუთარი მიზნებისთვის იყენებდნენ და ხალხს მონობაში აკავებდნენ (იოანე 2:13–16; მარკოზი 3:4–5). რომაელთა 1:18 გვეუბნება, რომ ღვთის რისხვა, ანუ რისხვა, მოდის იმ ადამიანების უღმერთოებისა და ბოროტების წინააღმდეგ, რომლებიც ახშობენ ჭეშმარიტებას თავიანთი ბოროტებით. ასე რომ, ღმერთი ბრაზდება ადამიანებში არსებული ბოროტების გამო და ის ეწინააღმდეგება ამ ბოროტებას, რათა მათ ბოროტებისგან გადააბრუნოს, რათა მათში იპოვონ ნამდვილი სიცოცხლე და თავისუფლება. მის რისხვაშიც კი ღმერთის მოტივაცია არის სიყვარული ადამიანების მიმართ; იმ ურთიერთობის აღსადგენად, რომელიც ცოდვამ გაანადგურა.



მიუხედავად იმისა, რომ ღმერთმა უნდა მოიტანოს სამართალი და შურისძიება ცოდვისთვის, ისინი, ვინც იესო უფალად და მხსნელად მიიღეს, აღარ არიან ღვთის რისხვა ცოდვის გამო. რატომ? იმიტომ, რომ იესომ განიცადა ღვთის რისხვა ჯვარზე, რათა ჩვენ არ მოგვიწიოს. ეს არის ის, რაც იგულისხმება იესოს სიკვდილში, როგორც შეწყალება ან კმაყოფილება. მაშასადამე, ახლა არ არის განსჯა მათ, ვინც ქრისტე იესოშია, რადგან ქრისტე იესოს მეშვეობით სულიწმიდის რჯულმა, რომელიც სიცოცხლეს იძლევა, გაგათავისუფლებთ ცოდვისა და სიკვდილის რჯულისგან. იმის გამო, რისი გაკეთებაც რჯულს უძლური იყო, რადგან ის ხორცით იყო დასუსტებული, ღმერთმა გააკეთა თავისი ძე ცოდვილი ხორცის მსგავსებით ცოდვის შესაწირავად. ასე რომ, მან დაგმო ხორციელი ცოდვა, რათა კანონის სამართლიანი მოთხოვნა სრულად დაკმაყოფილდეს ჩვენში, ვინც ხორცის მიხედვით კი არ ვცხოვრობთ, არამედ სულის მიხედვით (რომაელთა 8:1–4).