როგორ შევინარჩუნო რწმენა?

უპასუხე



პირველი ტიმოთე 4:16 მოგვიწოდებს შევინარჩუნოთ რწმენა: ყურადღებით დააკვირდით თქვენს ცხოვრებას და მოძღვრებას. მოთმინეთ მათში. როდესაც პავლე ეწვია მცირე აზიაში ახლად დაარსებულ ეკლესიებს, მისი მიზანი იყო მოწაფეების გაძლიერება და მათი რწმენის ერთგულების წახალისება (საქმეები 14:22). სხვა მონაკვეთები, რომლებიც მოგვიწოდებენ რწმენის შენარჩუნებაში, არის ებრაელთა 12:1 და ეფესელთა 6:13. ბიბლია ასევე გვაძლევს რჩევებს, თუ როგორ უნდა გავაკეთოთ ეს.

რწმენის შესანარჩუნებლად საჭიროა გავიხსენოთ, რა მიგვიყვანა რწმენამდე პირველ რიგში. ჩვენ უნდა ვიყოთ მიზანმიმართული, გავიხსენოთ ღვთის მადლი ჩვენს ცხოვრებაში. ებრაელების 12:1ბ–3 ნათქვამია: მოდით, დაჟინებით გავიაროთ ჩვენთვის გამოკვეთილი რბოლა, მივაპყროთ თვალი იესოს, რწმენის პიონერსა და სრულყოფილს. მის წინაშე დადებული სიხარულის გამო მან დაითმინა ჯვარი, შეურაცხყო მისი სირცხვილი და დაჯდა ღვთის ტახტის მარჯვნივ. იფიქრეთ იმაზე, ვინც გაუძლო ცოდვილთაგან ასეთ წინააღმდეგობას, რომ არ დაიღალოთ და გული არ დაკარგოთ. პრაქტიკულად, ეს ნიშნავს ღვთის ხსნის მშვენიერი ძღვენის გახსენებას და ჩვენი მაცხოვრის მაგალითს, რომელმაც გაუძლო ამ ცხოვრების განსაცდელებს. ჩვენ უნდა მივაპყროთ თვალი იესოს. ბევრი ადამიანი ლოცვასა და დღიურში ამ საკითხში გამოსადეგია. ძველი აღთქმის წმინდანები ხშირად აჩვენებდნენ დამახსოვრების მნიშვნელობას. ისრაელებს დაევალათ მემორიალის გამართვა და მრავალი ებრაული დღესასწაული ღვთის ხსნის დასამახსოვრებლად და აღსანიშნავად იყო შექმნილი. მეორე რჯულის 4:9-ში ნათქვამია: „ფრთხილად იყავით და ყურადღებით დააკვირდით საკუთარ თავს, რათა არ დაგავიწყდეთ ის, რაც თქვენმა თვალებმა დაინახეს, ან არ გაქრეს თქვენი გულიდან, სანამ ცოცხალი ხართ. ასწავლეთ ისინი თქვენს შვილებს და მათ შვილებს მათ შემდეგ. ფსალმუნი 103:2 ამბობს: ადიდე უფალი, სულო ჩემო, და ნუ დაივიწყებ მის ყველა სარგებელს. როდესაც ჩვენ ვადიდებთ ღმერთს, გვახსოვს მისი წარსული სიკეთე და ეს აადვილებს ახლა მასზე ნდობას.



რწმენის შენარჩუნება მოითხოვს ჭეშმარიტების სიყვარულს და ღვთის სიტყვისადმი ერთგულებას. პირველ ტიმოთეს 4:1-ში ნათქვამია, რომ უკანასკნელ დღეებში ისინი, ვინც რწმენას ტოვებენ, მიჰყვებიან მატყუარა სულებს და დემონების მიერ სწავლულ საგნებს. სხვა სახარების მიღება (გალატელები 1:6–7) ნიშნავს შეცდომაში ჩავარდნას. პავლემ მოუწოდა ტიმოთეს, კარგად ებრძოლა ბრძოლას, ეჭირა რწმენა და სუფთა სინდისი; ვინც ამ ბრძანებას უგულებელყოფს, გემის ჩაძირვა განიცადა რწმენასთან დაკავშირებით (1 ტიმოთე 1:18–19). ჩვენ უნდა გამოვცადოთ სულები, რათა დავინახოთ, არიან თუ არა ისინი ღვთისგან (1 იოანე 4:1). ჭეშმარიტების სული არასოდეს მიგვიყვანს სიცრუეში (იოანე 16:13).



რწმენის შენარჩუნება ასევე გულისხმობს ზრდას ქრისტეში. იესო არის ავტორი ჩვენი რწმენის (ვინც დაიწყო ურთიერთობა) და ის არის სრულყოფილი ჩვენი რწმენისა (ის, ვინც ამას ბოლომდე ნახავს). თავიდან ბოლომდე იესო არის ჩვენი რწმენის წყარო. ჩვენ გვახსოვს ის, რაც მან გააკეთა და მოუთმენლად ველით იმას, რასაც ის გააკეთებს. პრაქტიკულად, ეს გულისხმობს აქტიურ ლოცვას, ღვთის სიტყვის შესწავლას და მის ჭეშმარიტებას.

რწმენის შენარჩუნება ასევე ეხება საზოგადოებას. ქრისტიანული ცხოვრება არ მიმდინარეობს მხოლოდ ღმერთსა და ინდივიდს შორის; ის სხვა ქრისტიანებთან ერთად ცხოვრობს. ებრაელთა 10:23–25 ნათქვამია: მოდით, ურყევად დავიჭიროთ იმედი, რომელსაც ვაღიარებთ, რადგან ის, ვინც დაპირდა, ერთგულია. და ვიფიქროთ, როგორ შეგვიძლია ერთმანეთის წახალისება სიყვარულისა და კარგი საქმეებისკენ, არ დავთმობთ ერთად შეხვედრას, როგორც ამას ზოგს სჩვევიათ, არამედ გავამხნევოთ ერთმანეთი - და მით უმეტეს, როცა ხედავთ, რომ დღე მოახლოვდა. თანამორწმუნეებს შეუძლიათ გაგვამხნევონ, შევინარჩუნოთ რწმენა. მათ შეუძლიათ გაგვაგონონ, როცა გზას ვაცდენთ. მათ შეუძლიათ შეუერთდნენ ჩვენს სიხარულს და ჩვენს მწუხარებას (რომაელები 12:15).



ცხოვრებაში განსაცდელებისა და განსაცდელების წინაშე აღმოვჩნდებით (იოანე 16:33; იაკობი 1:2–4). ჩვენს რწმენას დაუპირისპირდება. მაგრამ მხოლოდ რთულ დროს არ ვიჭრებით და ვიბრძვით ჩვენი რწმენისთვის. არა, ჩვენ ყოველთვის ვიბრძვით ჩვენი რწმენისთვის. ის, რასაც დღეს ვაკეთებთ, გვამზადებს იმისთვის, რაც ხვალ გველოდება. ღმერთი ყოველთვის მუშაობს ჩვენს ცხოვრებაში. ჩვენი რწმენა უნდა იყოს მუდმივად მზარდი. მეორე პეტრეს 1:3–11-ში ნათქვამია, რომ მისმა ღვთაებრივმა ძალამ მოგვცა ყველაფერი, რაც გვჭირდება ღვთიური ცხოვრებისთვის, ჩვენი ცოდნით მის შესახებ, რომელმაც მოგვიწოდა თავისი დიდებითა და სიკეთით. . . . სწორედ ამ მიზეზით, ყველა ღონე იხმარეთ, რომ თქვენს რწმენას სიკეთე შემატოთ; და სიკეთეს, ცოდნას; ცოდნისკენ კი თვითკონტროლი; და თვითკონტროლისკენ, გამძლეობისკენ; და შეუპოვრობას, ღვთისმოსაობას; და ღმრთისმოსაობა, ურთიერთსიყვარული; და ურთიერთმოყვარეობა, სიყვარული. თუ თქვენ გაქვთ ეს თვისებები სულ უფრო და უფრო მეტად, ისინი დაგიცავთ, რომ არ იყოთ არაეფექტური და არაპროდუქტიული ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს შესახებ. . . . ჩემო ძმებო და დებო, ყველა ღონე იხმარეთ თქვენი მოწოდების და არჩევის დასადასტურებლად. რადგან თუ ამას აკეთებთ, არასოდეს წაბრუნდებით და უხვად მიიღებთ მიღებას ჩვენი უფლისა და მაცხოვრის იესო ქრისტეს მარადიულ სასუფეველში. ჩვენ ვინარჩუნებთ რწმენას იმით, რომ გავიხსენოთ ღმერთის ერთგულება და გავაგრძელოთ მასთან ურთიერთობა.