როგორ უნდა უყურებდეს ქრისტიანი აურას იდეას?

როგორ უნდა უყურებდეს ქრისტიანი აურას იდეას? უპასუხე



ითვლება, რომ აურა არის დახვეწილი ენერგეტიკული ველები ან სინათლის ველები, რომლებიც წარმოიქმნება ადამიანებისგან, ისევე როგორც ყველა ცოცხალი არსებიდან, რომლებიც ბუშტის მსგავსია მათ გარშემო. ამბობენ, რომ ადამიანის აურა მიუთითებს ადამიანის სულიერ, ფიზიკურ და ემოციურ მდგომარეობაზე აურის ფერის, სიღრმისა და სიძლიერის მეშვეობით. ფერები ინტერპრეტირებულია, როგორც მესაკუთრის მიერ საკუთრებაში არსებული განცდის, გამოცდილების, ჯანმრთელობის მდგომარეობის ან ხარისხის მაჩვენებელი. ადამიანის აურის კითხვას ან სკანირებას, სავარაუდოდ, აკეთებენ ზოგიერთი ექსტრასენსი და ასევე ალტერნატიული სამკურნალო თერაპიის ზოგიერთი სფეროს წარმომადგენლები. აურები, სავარაუდოდ, ჩანს ნათელმხილველობით, არამატერიალური სამყაროს დანახვის პარანორმალური უნარით. ითვლება, რომ ადამიანებს ან აქვთ აურის დანახვის თანდაყოლილი ზებუნებრივი შესაძლებლობები, ან შეუძლიათ განავითარონ ფსიქიკური ძალა მათი დანახვისთვის. აურების რწმენა ოკულტის განუყოფელი ნაწილია, განსაკუთრებით ახალი ეპოქის სწავლებებში, ვიკასა თუ ჯადოქრობას შორის, რაც წმინდა წერილში დაგმობილია, როგორც ღმერთის საზიზღარი. ბიბლია მკაცრად გმობს სპირიტიზმს, მედიუმებს, ოკულტიზმსა და ფსიქიკას (ლევიანები 20:27; მეორე რჯული 18:10—13).



როგორც ყველა ახალი ეიჯის სწავლებას, არ არსებობს ბიბლიური საფუძველი აურების რწმენისთვის. არიან ისეთებიც, ვინც რეალურად თვლის, რომ ბიბლია მხარს უჭერს აურების რწმენას და მიუთითებს გამოსვლა 34-სა და მათეს 17-ზე, როგორც ბიბლიური მტკიცებულება. თუმცა, ამ ფრაგმენტების ყველაზე ზედმიწევნითი წაკითხვაც კი ცხადყოფს, რომ ის, რაც დაინახა, იყო ღვთის დიდება. გამოსვლის მონაკვეთში მოსე ახლახან ჩამოვიდა მთიდან ღმერთთან 40 დღე-ღამის გატარების შემდეგ და ღვთის დიდება ჯერ კიდევ მის სახეზე აისახებოდა. მათეს მონაკვეთი არის მოთხრობა იესოს ფერისცვალების შესახებ. ორივე მონაკვეთი სპეციფიკურია ღვთაებრივი შეხვედრებისთვის და საერთო არაფერი აქვს პირად ენერგეტიკულ ველთან.





ზოგიერთი ადამიანი ამტკიცებს, რომ ჰალოები იესოს, მისი მოწაფეების და სხვადასხვა წმინდანებისა და ანგელოზების ნახატებში წარმოადგენენ მათ აურას. ითვლება, რომ ჰალოების მოხატვა ჯერ ძველ საბერძნეთსა და რომში გაკეთდა, შემდეგ კი ქრისტიანებმა ისესხეს ეკლესიის ადრეულ წლებში და შუა საუკუნეებში ანგელოზებისა და წმინდანთა ნახატებისთვის. ბერძენმა მხატვრებმა შემოიტანეს ჰალო ტექნიკა ინდოეთში ალექსანდრე მაკედონელის მეფობის დროს და ბუდისტმა მხატვრებმა მიიღეს იგი ბუდასა და ბუდისტი წმინდანების გამოსახულებაში. ნახატებში ჰალოები არის ფიგურის სულიერი ძალის ან სტატუსის ფერწერული წარმოდგენები; არ არსებობს არანაირი მტკიცებულება, რომ ისინი მიუთითებენ მხატვრების მიერ აურის რწმენაზე. ამიტომ, პრეტენზია, რომ ნახატებში ჰალოები დაკავშირებულია აურებთან, უსაფუძვლოა. გარდა ამისა, ჰალოების გამოსახვა კულტურული შეხედულებებისა და მხატვრის ფანტაზიის ნაწილია. როგორც აურას შემთხვევაში, არ არსებობს ბიბლიური საფუძველი ჰალოების რწმენისთვის.



ბიბლია არ საუბრობს ჰალოებზე ან აურებზე, მაგრამ ბევრგან საუბრობს სინათლეზე, განსაკუთრებით იესო ქრისტეზე, როგორც სამყაროს სინათლეზე (იოანე 8:12) და სატანაზე, როგორც მასზე, რომელსაც შეუძლია შენიღბვას სინათლის ანგელოზად. (2 კორინთელები 11:14). შესაბამისად, ჩვენ ვიცით, რომ არსებობს ჭეშმარიტი და ყალბი შუქი. ღმერთი იესოზე ამბობს: მასში იყო სიცოცხლე და ეს სიცოცხლე იყო ადამიანთა სინათლე (იოანე 1:4). ქრისტიანებმა უნდა იცხოვრონ როგორც სინათლის შვილებმა (ეფესოელები 5:8), რადგან იცოდნენ, რომ ისინი არიან სინათლის შვილები და დღის ძეები (1 თესალონიკელები 5:5). ვინაიდან ღმერთი სინათლეა და მასში საერთოდ არ არის სიბნელე (1 იოანე 1:5), ადამიანმა უნდა უარყოს აურის ცრუ სინათლე, რწმენა, რომელიც ფესვგადგმულია ოკულტიზმში და უფრო სწორად ეძიოს იესო ქრისტეს ჭეშმარიტი ნათელი. რადგან ღმერთმა, რომელმაც თქვა: „ნათელი სიბნელისგან ბრწყინავდეს“, თავისი შუქი გაანათა ჩვენს გულებში, რათა მოგვცეს ქრისტეს სახეში ღვთის დიდების შემეცნების ნათელი (2 კორინთელთა 4:6).





Top