არის თუ არა პავლეს ახალი პერსპექტივა ბიბლიური?

არის თუ არა პავლეს ახალი პერსპექტივა ბიბლიური? უპასუხე



ნებისმიერ დროს, როცა რაიმე ბიბლიური დოქტრინის ახალი პერსპექტივა წარმოიქმნება, წითელი დროშები უნდა აეშვას ქრისტიანებს შესაძლო საფრთხის შესახებ. ხშირ შემთხვევაში, ასეთი ახალი იდეები, სწავლებები ან პერსპექტივები სულაც არ არის ახალი. პირიქით, ისინი იგივე ძველი ტყუილია ედემის ბაღიდან, როდესაც სატანამ პირველად ეჭვი შეიტანა ღვთის სიტყვაში: ნუთუ ღმერთმა ნამდვილად თქვი… (დაბადება 3:1). ამ თვალსაზრისით, პავლეს შესახებ ახალი პერსპექტივა უძველესია იმით, რომ ის ცდილობს უარყოს ის, რასაც წმინდა წერილი ნათლად გვასწავლის და რაც საუკუნეების განმავლობაში იყო მიღებული ქრისტიანების მიერ. პავლეს ახალი პერსპექტივა არ არის ბიბლიური და, როგორც ჩანს, მცდელობაა ხელახლა განსაზღვროს და თუნდაც უარყოს ძირითადი ბიბლიური დოქტრინები, რომლებიც ქრისტიანული რწმენის საფუძველია.



სამწუხაროდ, პავლეს ახალი პერსპექტივის მომხრეთა მიერ გავრცელებული სწავლებები იძენს ადგილს, თუნდაც ევანგელურ ეკლესიებს შორის, მიუხედავად იმისა, რომ მისი ზოგიერთი წამყვანი მომხრე არის ახალი აღთქმის ლიბერალური მეცნიერები საერო უნივერსიტეტებიდან. პავლეს მომხრეთა ახალი პერსპექტივის ყველაზე ცნობილი ნ.ტ. რაიტი, ცნობილი ბიბლიის მკვლევარი და ანგლიკანური ეკლესიის ეპისკოპოსი, რომლის წიგნები, როგორც ჩანს, გავლენას ახდენს ამ პრობლემური სწავლების გავრცელებაზე ევანგელურ ეკლესიებში.





ამ სწავლების გული ის არის, რომ ასობით, თუ არა ათასობით წლის განმავლობაში, ქრისტიანებს სერიოზულად არასწორად ესმით მოციქული პავლე და მისი სწავლებები - შესაბამისად, პავლეს შესახებ ახალი ხედვის აუცილებლობა. მოსაზრება, რომ ეს უკანასკნელი დღეების მეცნიერები იმდენად ბრძენნი არიან, რომ მათ შეუძლიათ გაარკვიონ სწორი პერსპექტივა პავლეს შესახებ, როდესაც ბიბლიის მკვლევარებმა ქრისტეს დროიდან მოყოლებული ვერ შეძლეს, ეფუძნება გამბედაობას და საზღვრულ ქედმაღლობასაც კი. პავლეს ახალი პერსპექტივა არ ჰგავს იესოს სემინარის ჯგუფს, რომლებმაც რამდენიმე წლის წინ გადაწყვიტეს, რომ შეეძლოთ გაერკვიათ, თუ რა თქვა სინამდვილეში იესომ და არ თქვა, კენჭისყრით, თუ რომელი სიტყვა უნდა მიეწეროს მას ბიბლიაში და რომელი არა. ყველა სხვაზე უფრო ბრძნული დამოკიდებულების ამ ტიპის ნაგულისხმევი ქედმაღლობა აშკარა უნდა იყოს, როდესაც ისინი აცხადებენ, რომ ქრისტიანები თითქმის 2000 წლის განმავლობაში ცდებოდნენ პავლეს მიმართ.



პავლეს შესახებ ახალი პერსპექტივის ოთხი ძირითადი პრინციპი არსებობს. პირველი არის რწმენა იმისა, რომ ქრისტიანებს არასწორად ესმით პირველი საუკუნის იუდაიზმი. ისინი ამბობენ, რომ პავლე არ ებრძოდა ებრაელებს, რომლებიც ხელს უწყობდნენ თავის მართლების რელიგიას და საქმეებზე დაფუძნებულ ხსნას და რომ ფარისევლები არ იყვნენ ლეგალისტები. მიუხედავად ამისა, ბიბლია ფარისევლებს აღწერს, როგორც მათ, ვინც უგულებელყოფდა კანონის უმთავრეს საკითხებს: სამართლიანობას, წყალობას და ერთგულებას, ღრძილების დაძაბვას აქლემის გადაყლაპვისას და მათ, ვინც ასუფთავებდა თასსა და თეფშს გარედან, მაგრამ შიგნით ისინი არიან. სიხარბითა და თავმოყვარეობით სავსე (მათე 23:23–25). მოსაზრება, რომ პირველი საუკუნის ფარისევლები არ იყვნენ ლეგალისტები და მათი რელიგია არ იყო საკუთარი თავის მართლება და სამუშაოზე დაფუძნებული ხსნა, პირდაპირ ეწინააღმდეგება იესოს სიტყვებს ამ და სხვა მრავალ მონაკვეთში.



ამ ცრუ სწავლების მეორე პრინციპი არის ის, რომ პავლეს ნამდვილად არ ჰქონდა პრობლემა ხსნის დოქტრინასთან, რომელსაც ასწავლიდნენ მისი დროის ებრაელი ლიდერები. მისი უთანხმოება მათთან იყო მხოლოდ იმაზე, თუ როგორ ეპყრობოდნენ ისინი წარმართებს და არა ფუნდამენტური განსხვავება იმაზე, თუ როგორ გადარჩება ან გამართლებულია წმინდა ღმერთის წინაშე. თუმცა, გალატელებისა და რომაელებისადმი მიწერილ წერილებში პავლემ ნათლად და მტკიცედ დაგმო საქმეებზე დაფუძნებული სიმართლის სისტემა, რომელიც დაწინაურდა იუდაიზატორების მიერ, რომლებიც ცდილობდნენ გალატელების მოტყუებას ჭეშმარიტი სახარების ცნობისგან. ფაქტობრივად, მან თქვა, რომ ვინც ქადაგებდა სხვა სახარებას, მის მიერ ქადაგების გარდა, უნდა იყოს სამუდამოდ დაგმობილი (გალატელები 1:8–9). კიდევ ერთხელ, წმინდა წერილი გვიჩვენებს, რომ პავლეს ახალი პერსპექტივა არ არის დაფუძნებული წმინდა წერილის ჩვენებაზე, არამედ ეწინააღმდეგება მას, რაც მას არაბიბლიურ სწავლებად აქცევს, რომელსაც სერიოზული შედეგები მოჰყვება მათთვის, ვინც მას მიჰყვება და ცდება.



პავლეს სწავლების ახალი პერსპექტივის მესამე არაბიბლიური პრინციპი არის ის, რომ სახარება ეხება ქრისტეს ბატონობას და არა ცოდვის დაგმობისგან პირადი ხსნისა და ინდივიდუალური გამოსყიდვის გზავნილს. რა თქმა უნდა, ქრისტეს ბატონობა სახარებისეული ჭეშმარიტების მნიშვნელოვანი ნაწილია, მაგრამ, თუ ეს ყველაფერია, როგორ არის ეს კარგი ამბავი? ვერავინ შეძლებს ქრისტეს თავისი ცხოვრების უფალს გახადოს ცოდვისგან განწმენდისა და სულიწმიდის მიერ დამკვიდრების გარეშე. მხოლოდ ღვთის სულს შეუძლია გაგვაძლიეროს, რომ დავემორჩილოთ ქრისტეს ბატონობას. ცხადია, ქრისტიანთა იმედი ისაა, რომ ქრისტე უპირველეს ყოვლისა ა მხსნელი რომელთა გამომსყიდველმა მსხვერპლმა პირადად და მთლიანად გამოისყიდა მათი ცოდვები. სწორედ ამ მიზეზით არის სახარება სასიხარულო ცნობა, რადგან ის არის ღვთის ძალა ყველა მორწმუნის გადასარჩენად, უპირველეს ყოვლისა ებრაელისთვის და ასევე ბერძენისთვის (რომაელთა 1:16).

ეს გვიტოვებს პავლეს სწავლების ახალი პერსპექტივის მეოთხე და ყველაზე სერიოზულ არაბიბლიურ პრინციპს - რწმენით გამართლების დოქტრინის უარყოფა, ცენტრალური და შეუსაბამო ქრისტიანული დოქტრინა. ამ არაბიბლიური სწავლების მომხრეების აზრით, როდესაც პავლე წერდა გამართლებაზე, ის არ საუბრობდა პიროვნულ და ინდივიდუალურ გამართლებაზე, რომლითაც დამნაშავე ცოდვილი სამართლიანად ცხადდება ქრისტესადმი მისი რწმენის საფუძველზე და ქრისტეს სიმართლე მიეწერება ცოდვილს. ამის ნაცვლად, ისინი აცხადებენ, რომ როდესაც პავლე წერდა გამართლების შესახებ, ის საუბრობდა იმაზე, თუ როგორ შეიძლებოდა გაეგო, იყო თუ არა ადამიანი შეთანხმების ოჯახის წევრი.

ნ.ტ. რაიტი, პირველ საუკუნეში გამართლება არ იყო იმაზე, თუ როგორ შეიძლება ვინმემ დაამყაროს ურთიერთობა ღმერთთან. ეს ეხებოდა ღმერთის ესქატოლოგიურ განსაზღვრებას, როგორც მომავალს, ისე აწმყოს, რომელიც იყო სინამდვილეში მისი ხალხის წევრი. პავლეს შესახებ ახალი პერსპექტივის ამ დებულების პრობლემა ის არის, რომ ის ამახინჯებს ბიბლიურ სწავლებას რწმენით გამართლების შესახებ და ამის ნაცვლად გვასწავლის, რომ პავლეს დოქტრინა გამართლების შესახებ მხოლოდ წარმართთა დგომას ეხებოდა აღთქმის საზოგადოებაში და არა დამნაშავე ცოდვილზე. გამოცხადდა წმინდა და მართალი ღმერთის წინაშე. მარტივად რომ ვთქვათ, ჩვენ არ შეგვიძლია უგულებელვყოთ ან განვსაზღვროთ გამართლება და მაინც მივიჩნიოთ ქრისტიანულად ან ბიბლიურად. თავის თხზულებაში ნ.ტ. რაიტი ხშირად კამათობს ქრისტეს სამართლიანობის წინააღმდეგ, რომელიც არის ჭეშმარიტი სახარების გული და სული (2 კორინთელები 5:21).

ისევე, როგორც სატანამ ეჭვქვეშ დააყენა ღვთის სიტყვა ევას მიმართ, ასევე პავლეს ახალი პერსპექტივა კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს ქრისტიანული რწმენის ძირითად დოქტრინებს, როგორც ეს არის გამოვლენილი ბიბლიით და, ამის გამო, პავლეს შესახებ ახალი პერსპექტივა უნდა იქნას უარყოფილი.



Top