რას ამბობს ბიბლია თავშესაფრის ძიებაზე/მიცემაზე?

რას ამბობს ბიბლია თავშესაფრის ძიებაზე/მიცემაზე? უპასუხე



თავშესაფრის მაძიებელი არის ის, ვინც მიმართავს უცხო ქვეყანას დაცვისთვის იმის გამო, რომ საფრთხე ემუქრება მას სამშობლოში. თავშესაფრის მაძიებლებს ან თავშესაფრის მაძიებლებს უნდა შეეძლოთ დაამტკიცონ, რომ მათ აქვთ დევნის გონივრული შიში თავიანთ ქვეყანაში რასის, ეროვნული წარმომავლობის, რელიგიის, პოლიტიკური შეხედულების ან სოციალური ჯგუფის წევრობის გამო. თუ მათ რეალური საფრთხე ემუქრებათ, თავისუფალი ქვეყნების უმეტესობა მისცემს მათ დაცვას დაპატიმრებისგან და/ან მათი წარმოშობის ქვეყანაში ექსტრადირებისგან.



უნდა აღვნიშნოთ, რომ თავშესაფრის მოთხოვნა არ არის იგივე, რაც ქვეყანაში უკანონო ემიგრაცია. არალეგალური ემიგრანტი გარბის საკუთარი ქვეყნიდან მეორეში, უგულებელყოფს ახალ ქვეყანაში შესვლის კანონებს. თავშესაფრის მაძიებელი შესაძლოა ქვეყანაში ლეგალურად შევიდეს ან არ იყოს.





ძველ აღთქმაში სხვა ტიპის თავშესაფრის მაძიებლები იყვნენ. ღმერთმა ლევიანებს დაავალა გამოეყოთ თავშესაფრის ექვსი ქალაქი, სადაც ადამიანს შეეძლო გაქცეულიყო იმ შემთხვევაში, თუ ვინმეს უნებლიედ მოკლავდა (გამოსვლა 21:13; მეორე რჯული 19:2–13; იესო ნავეს ძის 20:1–6). თავშესაფარ ქალაქში, ბრალდებულ მკვლელს შეეძლო თავშესაფარი ეპოვა და უსაფრთხოდ ეცხოვრა შურისძიების მსურველისგან, სანამ საქმე სასამართლომდე მივიდოდა. თუ აღმოჩნდა, რომ მკვლელობა უნებლიე იყო, თავშესაფარი იძლეოდა თავშესაფარს თავშესაფრის ქალაქში მღვდელმთავრის გარდაცვალებამდე. სანამ თავშესაფარი თავშესაფრის ქალაქში რჩებოდა, ის უსაფრთხოდ იყო (რიცხვები 35:24–28). მღვდელმთავრის გარდაცვალების შემდეგ, თავშესაფარს შეეძლო დაეტოვებინა თავშესაფარი ქალაქი და თავისუფლად გაემგზავრა.



თავშესაფრის მაძიებლებმა უნდა მიიღონ სამართლიანობა და სამართლიანობა კანონის გათვალისწინებით. როგორც ინდივიდებს, ჩვენ გვაქვს მკაფიო ბიბლიური ინსტრუქციები იმის შესახებ, თუ როგორ მოვექცეთ თავშესაფრის მაძიებლებს. ახალი აღთქმა სავსეა მითითებებით, რომ გიყვარდეს სხვები როგორც სიტყვით, ასევე საქმით. მაგალითად, გალატელების 6-ში საუბარია ყველა ადამიანის მიმართ სიკეთის კეთებაზე, განსაკუთრებით მათ, ვინც მორწმუნეთა ოჯახს მიეკუთვნება (გალატელები 6:10). პირველ იოანეს 3:18-ში ნათქვამია: ძვირფასო შვილებო, ნუ გვიყვარს სიტყვებით ან სიტყვით, არამედ მოქმედებითა და ჭეშმარიტებით. როგორ ვეპყრობით თავშესაფრის მაძიებლებს, ასახავს ჩვენს ურთიერთობას იესოსთან.



ჩვენ ასევე შეგვიძლია მივხედოთ ძველ აღთქმას თავშესაფრის მაძიებლების, ლტოლვილებისა და ემიგრანტების ღვთის გულში ჩასახედად. ლევიანთა 19:33–34-ში ღმერთმა უთხრა ისრაელებს: როცა უცხოელი ცხოვრობს თქვენს შორის თქვენს ქვეყანაში, ნუ მოექცევით მათ ცუდად. თქვენ შორის მცხოვრები უცხოელი უნდა განიხილებოდეს, როგორც თქვენი მშობლიური დაბადებული. გიყვარდეთ ისინი, როგორც საკუთარი თავი, რადგან უცხოები იყავით ეგვიპტეში. მე ვარ უფალი შენი ღმერთი. ლევიანთა 19:9–10-ში ღმერთმა უთხრა ისრაელებს, რომ არ მოიმკით თავიანთი მარცვლეულის კიდეებამდე, არამედ დაეტოვებინათ ღარიბები და უცხოელები.



ვიცით ყველაფერი, რაც ღმერთმა გააკეთა ჩვენთვის, ჩვენ უნდა მოვექცეთ უცხოელებს, როგორც ჩვენს მეზობლებს და გვიყვარდეს ისინი ისე, როგორც ჩვენ გვიყვარს საკუთარი თავი. ჩვენ, ვინც მივიღეთ ღვთის სიყვარული, უნდა გავუზიაროთ ის სხვებს. ჩვენ ასევე უნდა ვიყოთ მაგალითი იმისა, თუ როგორ ვიცავთ კანონს და პატივს ვცემთ კანონმდებლებს. სინამდვილეში, ერთ-ერთი გზა, რითაც შეგვიძლია დავეხმაროთ მათ, ვინც თავშესაფარს ითხოვს, არის დავეხმაროთ მათ კანონების ნავიგაციაში და მათი სახელით ადვოკატირებაში, რათა მიიღონ კანონიერი ბინადრობის საჭირო ნებართვები.

რა თქმა უნდა, სულიერი თავშესაფარი იესოშია. როგორც თავშესაფარი ქალაქები იყო უსაფრთხოებისა და საფრთხისგან ხსნის ადგილი, ასევე იესო არის თავშესაფარი, რომელშიც ცოდვილები პოულობენ უსაფრთხოებას და იხსნიან ცოდვისა და სიკვდილისგან (ებრაელები 6:18). ჩვენ გავრბივართ ქრისტესკენ, რათა თავი დავაღწიოთ ცოდვის მსჯავრს, ღვთის რისხვას და ჯოჯოხეთში მარადისობას. იესო უზრუნველყოფს უსაფრთხოებას ყველასთვის, ვინც მიდის მასთან ცოდვისა და სიკვდილისგან თავშესაფრად.



Top