რას ნიშნავს იყო უსაყვედურო / უდანაშაულო?

რას ნიშნავს იყო უსაყვედურო / უდანაშაულო? უპასუხე



ლექსიკონი განსაზღვრავს საყვედური როგორც სირცხვილი ან შეურაცხყოფა ან ის, რაც მოაქვს ადამიანს საყვედურს ან ლანძღვას. ბიბლია საუბრობს უსაყვედურო ან უმწიკვლო ყოფნაზე, როგორც ერთ-ერთი განმასხვავებელი ნიშანი მათთვის, ვინც ეკლესიაში უხუცესობის ან დიაკვნის თანამდებობაზე მიისწრაფვის (1 ტიმოთე 3:2; ტიტე 1:6–7). მათი მუშაობა ეკლესიისთვის, ისევე როგორც მათი ურთიერთობა სხვებთან, უნდა იყოს ისეთი მორალური ხარისხის, რომ მათ არ მოახდინოს შერცხვენა და არანაირად არ შეურაცხყოს ქრისტეს სხეული ან იესოს სახელი. ეს მართალია არა მხოლოდ ეკლესიის შიგნით, არამედ მის გარეთაც.



უხუცესის კვალიფიკაციას, რომელსაც ზოგჯერ ზედამხედველადაც უწოდებენ და დიაკვანს, ასახავს პავლე მოციქულს. ის წერდა: ახლა ზედამხედველი უნდა იყოს უსაყვედურო, მხოლოდ ერთი ცოლის ქმარი, ზომიერი, თავშეკავებული, პატივმოყვარე, სტუმართმოყვარე, სწავლების უნარი (1 ტიმოთე 3:2; შდრ. ტიტე 1:6–7). Სიტყვა უნდა ხაზს უსვამს, რომ საყვედურზე მაღლა ყოფნის ეს განსაკუთრებული თვისება არის ეკლესიაში ლიდერის როლის უპირობო წინაპირობა.





თუმცა ზემოდან საყვედური არ ნიშნავს ცოდვის გარეშე. არც ერთი ქრისტიანი არ ცხოვრობს სრულიად უცოდველი ცხოვრებით და არც ჩვენ ვიქნებით სანამ არ მივაღწევთ განდიდებულ მდგომარეობას სამოთხეში. ზემოხსენებული საყვედური ნიშნავს, რომ ზედამხედველის ცხოვრება თავისუფალია ცოდვილი ჩვევებისგან ან ქცევებისგან, რაც ხელს შეუშლის მას ეკლესიისთვის უმაღლესი ქრისტიანული სტანდარტებისა და მოდელის შექმნას (ებრაელები 13:7; 1 პეტრე 5:3). ანალოგიურად, ზედამხედველმა არ უნდა მისცეს მიზეზი ეკლესიის გარეთ მყოფთათვის, რომ შელახონ მისი რეპუტაცია. შეურაცხყოფაზე მაღლა დგომა ნიშნავს, რომ არავის არ შეუძლია პატიოსნად წაუყენოს ბრალდება ან ბრალდება მის წინააღმდეგ (საქმეები 25:7; 1 პეტრე 3:16).



არსებითად, ეკლესიის ზედამხედველები უნდა იყვნენ კაცები, რომელთა ხასიათიც დაუმორჩილებელია, რომლებიც თავიანთ საზოგადოებაში დიდ პატივს სცემენ. ასეთი კაცები ცნობილია მათი ჯანსაღი ცხოვრებითა და შეულახავი მთლიანობით. უხუცესები და დიაკვნები კარგი ხასიათისა და რეპუტაციის მქონე კაცები უნდა იყვნენ. მიუხედავად იმისა, რომ პავლე, ტიმოთესა და ტიტესადმი მიწერილ წერილებში, მიმართავს მათ განმასხვავებელ ნიშნებს, რომლებსაც სურთ იყვნენ ეკლესიის წინამძღოლები, ეს, რა თქმა უნდა, არ ამცირებს ყველა ქრისტიანის ერთი და იგივე თვისებებისკენ სწრაფვის აუცილებლობას. შეურაცხყოფაზე მაღლა დგომა უნდა იყოს ყველა მორწმუნის მუდმივი მიზანი (კოლასელები 3:7–10).





Top