რას ნიშნავს მე და ჩემი სახლი, ჩვენ ვემსახურებით უფალს იესო ნავეს ძის 24:15-ში?

რას ნიშნავს მე და ჩემი სახლი, ჩვენ ვემსახურებით უფალს იესო ნავეს ძის 24:15-ში? უპასუხე



განცხადება რაც შეეხება მე და ჩემს სახლს, ჩვენ ვემსახურებით უფალს, ხშირად იბეჭდება დაფებზე, რომლებიც დღეს ამშვენებს ქრისტიანთა სახლებს. ეს არის ოჯახის ვალდებულების დადასტურება, ემსახუროს უფალს. ასეთი ოჯახის ერთგულება არ არის ტექსტის არასწორი გამოყენება, თუმცა მას ოდნავ განსხვავებული კონოტაციები ჰქონდა ჯოშუას დროს.



ღმერთმა პირველად დადო შეთანხმება ისრაელთან სინაიში. მან განმარტა რა მოითხოვდა და ხალხმა თქვა, რომ ამას გააკეთებდნენ. ამ ტიპის შეთანხმება გავრცელებული იყო იმ დროს ვასალებსა და სუზერეინებს შორის. სუზერეინი დაჰპირდა ვასალთა დაცვას და უზრუნველყოფას, ვასალები კი ისე მოიქცეოდნენ, რომ კარგად ასახავდნენ სუზერეინს. თუ ვასალები აჯანყდებოდნენ, სუზერეინი მათ წინააღმდეგ გამოდგებოდა და დასჯიდა. სინაზე სუზერეინი არ არის ადამიანის მეფე, არამედ თავად ღმერთი. ღმერთმა უთხრა ისრაელს, რას მოელოდა მათგან (გამოსვლა 20—23), შემდეგ კი ხალხმა დაასრულა ეს (გამოსვლა 24).





რასაკვირველია, მოსეს თაობა საშინლად წარუმატებელი აღმოჩნდა. მათ არა მხოლოდ გააკეთეს ოქროს ხბო ცოტა ხნის შემდეგ (გამოსვლა 32), არამედ საბოლოოდ უარი თქვეს აღთქმულ ქვეყანაში შესვლაზე, არ ენდობოდნენ ღმერთს მათ დაცვასა და აღთქმის მის ნაწილს (რიცხვები 14). შედეგად, ეს თაობა გარდაიცვალა უდაბნოში.



ორმოცი წლის ხეტიალის შემდეგ ახალი თაობა გაიზარდა და მზად იყო აღთქმულ ქვეყანაში შესვლას. მეორე რჯული არის მოსეს მიერ ისრაელის ისტორიის მოთხრობა და კანონის მოკლე შინაარსი ახალი თაობისთვის, რომელთა უმეტესობა არ ყოფილა ეგვიპტიდან გამოსვლის, სინაის კანონის მიცემის ან აღთქმულში შესვლაზე უარის თქმის დროს. მიწა. მოსე მოუწოდებს ისრაელს, მიჰყვეს უფალს. ის ამბობს, რომ მათ შეუძლიათ აირჩიონ სიცოცხლე და კეთილდღეობა, ან სიკვდილი და განადგურება (მეორე რჯული 30:15).



მოსეს სიკვდილის შემდეგ, იესო ნავეს ძე ხელმძღვანელობს ხალხს დაპყრობაში და ამკვიდრებს მათ ქვეყანაში. შემდეგ, როცა მისი სიკვდილი მოახლოვდა, იესო ნავეს ძემ კიდევ ერთხელ მოუხმა ისრაელს, რათა გამოუცხადოს მათ განაახლონ აღთქმა და დაადასტურონ მათი მზადყოფნა ემსახურონ უფალს. მოსეს მსგავსად, ის მათ არჩევანს სთავაზობს. ისინი უნდა ემსახურებოდნენ უფალს ან ემსახურებოდნენ მიმდებარე ერების ღმერთებს. (მათ აზრადაც არ მოსვლიათ, რომ ვერცერთ ღმერთს არ ემსახურებოდნენ. ყველა ერთგვარ ღმერთს ემსახურებოდა; მხოლოდ რომელი იყო საქმე.) ნებისმიერ შემთხვევაში, თქვა ჯოშუამ, ისინი მოიმებენ თავიანთი არჩევანის შედეგებს. ჯოშუა გამოხატავს თავის პირად ვალდებულებას უფლისადმი იესო ნავეს ძის 24:14–15-ში:



ახლა გეშინოდეთ უფლისა და ემსახურეთ მას მთელი ერთგულებით. გადააგდე ღმერთები, რომლებსაც შენი წინაპრები თაყვანს სცემდნენ ევფრატის მიღმა და ეგვიპტეში და ემსახურე უფალს. მაგრამ თუ უფლის მსახურება არასასურველი გეჩვენებათ, აირჩიე დღეს, ვის ემსახურები, ღმერთებს შენი წინაპრები ევფრატის მიღმა ემსახურებოდნენ თუ ამორეველთა ღმერთებს, რომელთა ქვეყანაშიც ცხოვრობ. მაგრამ რაც შეეხება მე და ჩემს სახლს, ჩვენ ვემსახურებით უფალს.

ხალხმა გამოხატა თავისი კეთილი განზრახვა იესო ნავეს ძის 24:16-ში: მაშინ ხალხმა უპასუხა: „შორს იყოს ჩვენგან, რომ მივატოვოთ უფალი სხვა ღმერთების სამსახურში!“

იესო ნავეს ძემ, როგორც მისი სახლის უფროსმა, რაც ალბათ გულისხმობდა მთელ დიდ ოჯახს, რომლის პატრიარქიც ის იყო, გამოაცხადა, რომ ის და მისი ოჯახი უფალს ემსახურებოდნენ. ამ კონტექსტში, მას შეეძლო იმის გარანტია, რომ სანამ ცოცხალი იყო, არ დაუშვებდა რომელიმე სხვა ღვთაების თაყვანისცემას მის დიდ ოჯახში. როგორც უძველეს პატრიარქს, მას შეეძლო ეკარნახებინა რა ქმედებები მიეღო მის ოჯახს. ცხადია, მას არ შეეძლო უკარნახოს მათი შინაგანი გრძნობები, სურვილები და რწმენა. აღთქმის დაცვა ძირითადად გარე მოქმედებებს ეხებოდა და, ალბათ, უფრო გარეზე ორიენტირებული, ვიდრე დღეს ქრისტიანული ოჯახების უმეტესობა ბედნიერი იქნებოდა.

როდესაც ქრისტიანი მამა კედელს აკრავს და ამბობს, რომ მე და ჩემი სახლი, დღეს ჩვენ ვემსახურებით უფალს მის სახლში, ის იგივეს აცხადებს, რასაც ჯოშუა, თუმცა, ალბათ, უფრო მეტად ფიქრობს მის უახლოეს ოჯახზე, რომელიც ცხოვრობს. მისი სახურავის ქვეშ. ქრისტიან მშობლებს ეკისრებათ პასუხისმგებლობა, დარწმუნდნენ, რომ ის, რაც სახლში ხდება, არის ღვთის პატივისცემა და გამორიცხონ ისეთი საქმიანობები, რომლებიც არ არის. თუმცა, ქრისტიან მშობლებს კარგი იქნება, დაიმახსოვროთ, რომ მათ შეუძლიათ მხოლოდ გააკონტროლონ გარე მოქმედებები და აქტივობები, რომლებიც ხდება სახლში და გაცილებით ნაკლები ავტორიტეტით, ვიდრე ნებას რთავდნენ ჯოშუას, როგორც ძველ პატრიარქს. ისინი ჯოშუას ჰგვანან იმით, რომ უძლურნი არიან გააკონტროლონ ის, რასაც მათი შვილები გრძნობენ, სწამთ და სურთ. ეს მოითხოვს მათი რწმენის სიყვარულით გადმოცემას შვილებს და, საბოლოო ჯამში, ღვთის სულის მუშაობას მათი გულის შესაცვლელად.

რაც შეეხება მე და ჩემს სახლს, ჩვენ ვემსახურებით უფალს, ეს არის დაპირება, რომ ყველაფერს გავაკეთებთ, რაც შეგვიძლია, რათა დავრწმუნდეთ, რომ ყველაფერი, რაც სახლში ხდება, პატივს სცემს ღმერთს. ეს არის ასევე ლოცვა, რომ იქ გაზრდილი ბავშვები მშობლების რწმენით მიჰყვნენ.



Top