როგორია ეკლესიის ხელმძღვანელობის ბიბლიური ნიმუში?

როგორია ეკლესიის ხელმძღვანელობის ბიბლიური ნიმუში? უპასუხე



ახალ აღთქმაში არსებობს ეკლესიის ხელმძღვანელობის მკაფიო ნიმუში, თუმცა ეს ნიმუში უფრო სავარაუდოა, ვიდრე კონკრეტულად დადგენილი. ახალ აღთქმაში ნახსენებია ორი ოფიციალური თანამდებობა ეკლესიაში: დიაკვნები და უხუცესები (ასევე უწოდებენ მწყემსებს ან ზედამხედველებს).



სიტყვები უფროსი (ზოგჯერ ითარგმნება პრესვიტერი), მწყემსი (რომელიც შეიძლება ითარგმნოს მწყემსი) და ზედამხედველი (ზოგჯერ ითარგმნება ეპისკოპოსი) ახალ აღთქმაში ურთიერთშენაცვლებით გამოიყენება. მიუხედავად იმისა, რომ დღეს ეს ტერმინები ხშირად სხვადასხვა ეკლესიებს შორის განსხვავებულს ნიშნავს, ახალი აღთქმა, როგორც ჩანს, მიუთითებს ერთ თანამდებობაზე, რომელიც ეკავა რამდენიმე ღვთისმოსავ ადამიანს თითოეულ ეკლესიაში. შემდეგი სტროფები ასახავს, ​​თუ როგორ ემთხვევა ტერმინები და გამოიყენება ურთიერთშენაცვლებით:





საქმეების 20:17–35-ში პავლე ესაუბრება ეფესის ეკლესიის ლიდერებს. 17-ე მუხლში მათ უხუცესებს ეძახიან. შემდეგ 28-ე მუხლში ის ამბობს: ფრთხილად მიაქციეთ საკუთარ თავს და მთელ სამწყსოს, რომელშიც სულიწმიდამ დაგადგინათ ზედამხედველად, რათა იზრუნოთ ღვთის ეკლესიაზე. აქ უხუცესებს ზედამხედველებს უწოდებენ და მათ სამწყემსო/მწყემსურ მოვალეობებს იგულისხმება, რადგან ეკლესიას სამწყსო ეწოდება.



ტიტეს 1:5–9-ში პავლე იძლევა უხუცესების კვალიფიკაციას (მუხლი 5) და ამბობს, რომ ეს კვალიფიკაცია აუცილებელია, რადგან ზედამხედველი უნდა იყოს საყვედურზე მაღლა (მუხლი 7). 1 ტიმოთეს 3:1–7-ში პავლე იძლევა ზედამხედველების კვალიფიკაციას, რაც არსებითად იგივეა, რაც ტიტუსში უხუცესების კვალიფიკაცია. 1 პეტრეს 5:1–4-ში პეტრე ეუბნება უხუცესებს, მწყემსონ ღვთის სამწყსოს. ამ პასაჟებიდან ვხედავთ, რომ უხუცესის/პასტორ-მწყემსის/ზედამხედველობის ეპისკოპოსის თანამდებობა ერთია. ისინი, ვინც ამ თანამდებობას იკავებენ, მწყემსივით უნდა ხელმძღვანელობდნენ, ასწავლიდნენ და იცავდნენ ეკლესიას.



გარდა ამისა, ჩვენ ვხედავთ, რომ ყველა ეკლესიას ჰყავს უხუცესები (მრავლობითი). უხუცესებმა უნდა მართონ და ასწავლონ (1 ტიმოთე 5:17). ბიბლიური ნიმუშია, რომ კაცთა ჯგუფი (და უხუცესები ყოველთვის კაცები არიან) პასუხისმგებელია ეკლესიის სულიერ ხელმძღვანელობაზე და მსახურებაზე. არ არის ნახსენები ეკლესია ერთი უხუცესით/პასტორით, რომელიც ყველაფერზეა პასუხისმგებელი და არც კრებითი წესია ნახსენები (თუმცა კრება თამაშობს როლს).



მიუხედავად იმისა, რომ უხუცესები არიან პასუხისმგებელი სამწყსოს სწავლებაზე და წარმართვაზე, ჯერ კიდევ ბევრია გასაკეთებელი ფიზიკურ დონეზე. დიაკონის ოფისი ყურადღებას ამახვილებს ეკლესიის უფრო ფიზიკურ საჭიროებებზე. საქმეების მე-6-ში იერუსალიმის ეკლესია აკმაყოფილებდა ეკლესიის მრავალი ადამიანის ფიზიკურ საჭიროებებს საკვების დარიგებით. ზოგიერთი ქვრივი მოციქულებთან მივიდა, რადგან ვერ იღებდნენ იმას, რაც სჭირდებოდათ. მოციქულებმა უპასუხეს: არ არის სწორი, რომ სუფრების მსახურებაზე ღვთის სიტყვის ქადაგებაზე უარი ვთქვათ (საქმეები 6:2). მოციქულების გასათავისუფლებლად ხალხს უთხრეს, რომ ამოარჩიეთ თქვენგან შვიდი კარგი სახელის მქონე, სულითა და სიბრძნით აღსავსე კაცი, რომლებსაც ჩვენ ამ მოვალეობას დავნიშნავთ. მაგრამ ჩვენ თავს მივუძღვნით ლოცვას და სიტყვის მსახურებას (საქმეები 6:3–4). მიუხედავად იმისა, რომ აქ არჩეულ მამაკაცებს არ უწოდებენ დიაკვნებს, ბიბლიის მკვლევარების უმეტესობა მათ პირველ დიაკვნად, ან თუნდაც ამ თანამდებობის პროტოტიპებად მიიჩნევს. Სიტყვა დიაკვანი უბრალოდ მსახურს ნიშნავს. დიაკვნები ინიშნებიან ეკლესიის მოხელეებზე, რომლებიც ემსახურებიან ეკლესიის ფიზიკურ საჭიროებებს, ათავისუფლებენ უხუცესებს მეტი სულიერი მსახურებისთვის. დიაკონები სულიერად უნდა იყვნენ და დიაკვნების კვალიფიკაცია მოცემულია 1 ტიმოთეს 3:8–13-ში.

მოკლედ, უხუცესები ხელმძღვანელობენ და დიაკვნები მსახურობენ. ეს კატეგორიები არ არის ურთიერთგამომრიცხავი. უხუცესები ემსახურებიან თავიანთ ხალხს ხელმძღვანელობით, სწავლებით, ლოცვით, რჩევით და ა.შ. და დიაკვნები შეიძლება ხელმძღვანელობდნენ სხვებს სამსახურში. სინამდვილეში, დიაკვნები შეიძლება იყვნენ ეკლესიის შიგნით მომსახურე გუნდების ლიდერები. მიუხედავად ამისა, არსებობს ძირითადი განსხვავება ეკლესიის სულიერ ხელმძღვანელობაზე პასუხისმგებელ პირებსა და მსახურებაზე პასუხისმგებელებს შორის.

მაშ, სად შეესაბამება კრება ეკლესიის ხელმძღვანელობის ნიმუშს? მე-6 საქმეებში სწორედ კრებამ აირჩია დიაკვნები, ამიტომ დღეს ბევრ ეკლესიას მოუწევს კრების წარდგენა და ეკლესიის დიაკვნების რატიფიცირება. და, რა თქმა უნდა, კრების წევრები უნდა იყვნენ მთავარი მსახურები და მახარებლები, რომლებიც ხელს უწყობენ დაკარგული სამყაროსკენ. იდეა, რომ კრება ქირაობს პროფესიონალ მსახურებს ეკლესიის საქმის შესასრულებლად, არაბიბლიურია.

შეიძლება არსებობდეს ეკლესიის ხელმძღვანელობის ადგილობრივი ვარიაციები, რადგან ეს მხოლოდ ძირითადი ნიმუშია; ყოველი დეტალი არ არის დადგენილი წმინდა წერილში. ახალ აღთქმაში ნაპოვნი ძირითადი ნიმუში ისაა, რომ ყველა ეკლესიას უნდა ჰყავდეს ღვთისმოსავი უხუცესები, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან ეკლესიის ხელმძღვანელობაზე და სწავლებაზე და ღვთისმოსავი დიაკვნები, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან ეკლესიის მსახურების უფრო ფიზიკურ ასპექტებზე. უხუცესთა სიმრავლე იცავს ეკლესიას სისუსტეებისა და შესაძლო ექსცესებისგან, რომელიც შეიძლება მარტოხელა უხუცესმა მოიტანოს. სანამ ეს ძირითადი ნიმუში მიჰყვება, ეკლესია მუშაობს ბიბლიური ნიმუშის მიხედვით. ერთადერთი მოძღვრის ყოლა, რომელიც აკონტროლებს ეკლესიას, არ არის ბიბლიური ნიმუში და არც ისეთი მოწყობა, რომლითაც მოძღვარი მუშაობს იმ დიაკვნებისთვის, რომლებიც ნამდვილად მართავენ ეკლესიას. კრებამ უნდა დაიცვას ქრისტეს მიმდევარი მწყემსების წინამძღოლობა. მათი სიბრძნით, უხუცესებს შეუძლიათ მოითხოვონ კრების თანხმობა ძირითადი გადაწყვეტილებების შესახებ, მაგრამ კრება არ უნდა იყოს საბოლოო ავტორიტეტი. ფული ჩერდება უხუცესებთან/მოძღვრებთან/ზედამხედველებთან, რომლებიც პასუხობენ ქრისტეს.



Top