რა არის გაჟღენთილი ლოცვა?

რა არის გაჟღენთილი ლოცვა? უპასუხე



1990-იანი წლებიდან ქრისტიანობის სხვადასხვა სეგმენტში მისტიციზმზე გაზრდილი ყურადღება გამახვილდა. ეზოთერიკას ესაზღვრება, ეს მისტიური გამოცდილება აფართოებს დაყოფას „ფაქტობრივ რწმენასა“ და „შეგრძნებულ რწმენას“ შორის და ემუქრება საღი ბიბლიური სწავლების შეცვლას ემოციებზე ორიენტირებული პასუხით. ლოცვა ერთ-ერთი ასეთი მისტიური საქმიანობაა. იგი აღწერილია, როგორც დასვენება ღვთის თანდასწრებით. ეს მიიღწევა ნაზი თაყვანისმცემლობის სიმღერების დაკვრით, მჯდომარე ან დაწოლილი, მოკლე, მარტივი ლოცვების ლოცვით ხანგრძლივი დროის განმავლობაში, მაგრამ სხვაგვარად დაიცავით თქვენი გონება სხვა აზრებისგან. იმ მომენტში, როდესაც თქვენ გრძნობთ ღმერთის არსებობას რაიმე სახის გამოვლინებით, როგორიცაა კანის ჩხვლეტა, სიცხის ან სიცივის შეგრძნება, ან თუნდაც რბილი ქარი, რომელიც ერთი შეხედვით უბერავს თქვენს სხეულს, თქვენ უბრალოდ უნდა „ჩაიძიროთ“ ამ თანდასწრებით.



მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთისთვის ეს შეიძლება ცოტა უცნაურად ჟღერდეს, ის მაშინვე არ ჩანს, როგორც აუცილებლად ცუდი. თუმცა, წესი, რომლითაც ჩვენ ვზომავთ ჩვენს გამოცდილებას ცხოვრებაში, არის ბიბლია (2 ტიმოთე 3:16-17), და როდესაც ლოცვის გაჟღენთვა შესაბამისად განიხილება, აღმოვაჩენთ, რომ ის ჩნდება ბიბლიური მხარდაჭერის სურვილი. ბიბლიაში ვერსად მოიძებნება ლოცვის მოდელი, რომ მოჰყვეს გაჟღენთილი ლოცვა.





ლოცვა ბიბლიაში მისი უმარტივესი ფორმით არის უფლის სახელის მოწოდება (დაბადება 4:26) და ყოველ შემთხვევაში, სადაც ის გვხვდება წმინდა წერილში, ის აღწერს ღმერთთან კომუნიკაციას. გაჟღენთილი ლოცვა იწყება ამ გზით, მაგრამ სწრაფად გადადის ტრანსის მსგავს მედიტაციურ მდგომარეობაში. ეს არის მაშინ, როდესაც ლოცვა წყვეტს ბიბლიურს და უფრო ახალი ეპოქის პრაქტიკას ემსგავსება ან რაღაცას, რომელშიც ინდუიზმის მიმდევარი მიიღებს მონაწილეობას.



არ შეიძლება უარვყოთ, რომ ღმერთის თანდასწრების გამოცდილება შეიძლება იყოს ძლიერი და ცხოვრების შეცვლა. ბიბლიურად მცდარი ლოცვის გაჟღენთის მიზანი არ არის; ეს მისი მეთოდოლოგიაა. გაჟღენთილი ლოცვა ფოკუსირებულია სულიერი გამოცდილების მიღებაზე მისტიური სავარჯიშოებით ღმერთის არსებობის ძიებით. ამაში ის ჰგავს ჩაფიქრებულ ლოცვას და ჭვრეტის სულიერებას, რომლებიც თანაბრად არაბიბლიურია. ბიბლიური ლოცვა არის ღმერთთან საუბარი მისი ნების გათვალისწინებით (1 იოანე 5:14). ბიბლიურად მლოცველ მორწმუნეს უკვე ესმის, რომ ღმერთის ყოფნა ყოველთვის მასთანაა (ფსალმუნი 139:7; მათე 28:20; 1 კორინთელები 6:19; 1 თესალონიკელები 4:8; 2 ტიმოთე 1:14) და მას არ სჭირდება ამის გაკეთება. განიცდიან რაიმე სახის ფიზიკურ შეგრძნებას ამის დასამტკიცებლად.





Top