რა არის ენების ინტერპრეტაციის სულიერი საჩუქარი?

უპასუხე



ენებზე ლაპარაკის ნიჭთან ერთად არის 1 კორინთელთა 12:10-ში მოხსენიებული კიდევ ერთი სულიერი საჩუქარი - ენების თარჯიმანის ნიჭი. ენების ინტერპრეტაციის ნიჭი არის უცხო ენის მსმენელთა ენაზე თარგმნის უნარი. ენების ინტერპრეტაციის ნიჭი ცალკე საჩუქარია, მაგრამ, როგორც ჩანს, იგი გამოიყენებოდა ენებზე საუბრის ნიჭთან ერთად.



ენების ნიჭი იყო უცხო ენაზე საუბრის ზებუნებრივი უნარი, რომელიც ენებზე მოლაპარაკეებს არასოდეს უსწავლიათ. ჩვენ ვხედავთ ამ ძღვენის გამოყენებას საქმეების 2:4–12-ში, როდესაც იერუსალიმში ებრაელებმა მოისმინეს სახარების ქადაგება მრავალფეროვან ენებზე. ენების თარჯიმანის ნიჭის მქონე ადამიანს შეეძლო გაეგო, რას ამბობდა ენებზე მოლაპარაკე, მიუხედავად იმისა, რომ მან არ იცოდა სალაპარაკო ენა. ენის წინასწარი ცოდნის ეს ნაკლებობა არის ის, რაც განასხვავებს სულიერ ნიჭს ბუნებრივი ნიჭისგან, რომ შეძლოთ სხვადასხვა ენების გაგება და საუბარი. ენების თარჯიმანი მოისმენდა ენებზე მოლაპარაკეებს და შემდეგ გზავნიდა ნებისმიერ დამსწრეს, ვისაც ენა არ ესმოდა. მიზანი იყო, რომ ყველას შეეძლო გაეგო და ესარგებლა ნათქვამი ჭეშმარიტებით. პავლე მოციქულის თანახმად და საქმეებში აღწერილ ენებთან შეთანხმებით, ენების ძღვენი მიზნად ისახავდა ღვთის გზავნილის პირდაპირ გადაცემას სხვა ადამიანთან მის მშობლიურ ენაზე. რა თქმა უნდა, თუ დამსწრეებს არ ესმოდათ სალაპარაკო ენა, ენები უსარგებლო იყო - და სწორედ ეს აიძულებდა ენების თარჯიმანს, ანუ ენების მთარგმნელს. მიზანი იყო ეკლესიის აღმშენებლობა (1 კორინთელები 14:5, 12).





კორინთის ეკლესიაში ერთ-ერთი პრობლემა ის იყო, რომ ენებზე მოლაპარაკეები წირვა-ლოცვაზე ლაპარაკობდნენ და ახორციელებდნენ ენების ნიჭს. თარჯიმნის გარეშე და იმ ენაზე მოლაპარაკის გარეშე . შედეგი იყო ის, რომ ენით მოლაპარაკე ყურადღებას იპყრობდა, მაგრამ მისი სიტყვები უაზრო იყო, რადგან ვერავინ გაიგებდა. პავლემ დაჟინებით გვირჩია, რომ ეკლესიაში ენების ყოველგვარი გამოყენება უნდა იყოს განმარტებული: ეკლესიაში მირჩევნია ვთქვა ხუთი გასაგები სიტყვა სხვების დასასწავლებლად, ვიდრე ათი ათასი სიტყვა ენით (1 კორინთელები 14:19). ეკლესიის სხვა წევრებისთვის რაიმე სარგებელი არ იყო იმის მოსმენით, რაც მათ არ ესმით. ეკლესიაში ენების ძღვენის განხორციელება, უბრალოდ იმისთვის, რომ ყველას ეჩვენებინა, რომ შენ გქონდა ეს საჩუქარი, იყო ამპარტავანი და წამგებიანი. პავლემ უთხრა კორინთელებს, რომ თუ ორ ან სამ ენაზე მოლაპარაკეს სურდა შეხვედრაზე საუბარი, მაშინ სულიერად ნიჭიერი ენების თარჯიმანიც უნდა იყოს. სინამდვილეში, თუ არ არის თარჯიმანი, მომხსენებელი უნდა გაჩუმდეს ეკლესიაში და ესაუბროს საკუთარ თავს და ღმერთს (1 კორინთელები 14:28).



ენების ძღვენის დროებითი ბუნება გულისხმობს, რომ ენების ინტერპრეტაციის ნიჭი ასევე დროებითი ხასიათისა იყო. ენებზე ლაპარაკის ნიჭი დღეს რომ მოქმედი ყოფილიყო ეკლესიაში, ის წმინდა წერილთან შეთანხმებით შესრულდებოდა. ეს იქნებოდა რეალური და გასაგები ენა (1 კორინთელები 14:10). ეს იქნებოდა ღვთის სიტყვის სხვა ენაზე გადაცემის მიზნით (საქმეები 2:6–12) და ეს გაკეთდება სათანადო და მოწესრიგებული გზით (1 კორინთელები 14:40), რადგან ღმერთი არ არის ღმერთი. არეულობის, მაგრამ მშვიდობის - როგორც უფლის ხალხის ყველა კრებაში (1 კორინთელები 14:33).