რატომ არის ღმერთი ეჭვიანი ღმერთი?

რატომ არის ღმერთი ეჭვიანი ღმერთი? უპასუხე



მნიშვნელოვანია გვესმოდეს, თუ როგორ გამოიყენება სიტყვა ეჭვიანი. მისი გამოყენება გამოსვლა 20:5-ში ღმერთის აღსაწერად განსხვავდება იმისგან, თუ როგორ გამოიყენება ეჭვიანობის ცოდვის აღსაწერად (გალატელები 5:20). როდესაც ვიყენებთ სიტყვას ეჭვიანი, ჩვენ ვიყენებთ მას იმ გაგებით, რომ შურით ვიყოთ ვინმეზე, ვისაც აქვს ის, რაც ჩვენ არ გვაქვს. ადამიანს შეიძლება ეჭვიანობდეს ან შურდეს სხვა ადამიანის მიმართ, რადგან მას აქვს ლამაზი მანქანა ან სახლი (ქონება). ან ადამიანს შეიძლება ეჭვიანობდეს ან შურს სხვა ადამიანის მიმართ რაიმე უნარის ან უნარის გამო, რომელიც სხვა ადამიანს აქვს (როგორიცაა სპორტული შესაძლებლობები). კიდევ ერთი მაგალითი შეიძლება იყოს ის, რომ ერთმა ადამიანმა შეიძლება იეჭვიანოს ან შურს მეორეს მისი სილამაზის გამო.



გამოსვლა 20:5-ში არ არის ნათქვამი, რომ ღმერთი ეჭვიანობს ან შურს იმიტომ, რომ ვიღაცას აქვს ის, რაც მას სურს ან სჭირდება. გამოსვლა 20:4-5 ამბობს, რომ არ გაიკეთო კერპი რაიმეს სახით ზეცაში, ქვემოთ მიწაზე ან ქვემო წყლებში. არ თაყვანი სცე მათ და არ სცე თაყვანი; რადგან მე, უფალი, შენი ღმერთი, ვარ შურიანი ღმერთი... დააკვირდი, რომ ღმერთი ეჭვიანობს, როცა ვინმე სხვას აძლევს იმას, რაც მას ეკუთვნის.





ამ მუხლებში ღმერთი საუბრობს ადამიანებზე, რომლებიც ქმნიან კერპებს, თაყვანს სცემენ და თაყვანს სცემენ ამ კერპებს, ნაცვლად იმისა, რომ ღმერთს მისცენ თაყვანისცემა, რომელიც მხოლოდ მას ეკუთვნის. ღმერთი ფლობს თაყვანისცემასა და მსახურებას, რომელიც მას ეკუთვნის. ცოდვაა (როგორც ღმერთი მიუთითებს ამ მცნებაში) ღმერთის გარდა რაიმეს თაყვანისცემა ან მსახურება. ცოდვაა, როცა გვსურს, ან გვშურს, ან ვშურთ ვინმეზე, რადგან მას აქვს ის, რაც ჩვენ არ გვაქვს. ეს სიტყვის ეჭვიანობის სხვაგვარად გამოყენებაა, როდესაც ღმერთი ამბობს, რომ ეჭვიანია. ის, რაზეც მას ეჭვიანობს, მას ეკუთვნის; თაყვანისცემა და მსახურება მხოლოდ მას ეკუთვნის და მხოლოდ მას უნდა მიეცეს.



ალბათ პრაქტიკული მაგალითი დაგვეხმარება განსხვავების გაგებაში. თუ ქმარი ხედავს, რომ სხვა მამაკაცი ეფლირტავება ცოლთან, ის მართალია, რომ ეჭვიანობს, რადგან მხოლოდ მას აქვს უფლება ეფლირტავო ცოლთან. ამ ტიპის ეჭვიანობა არ არის ცოდვილი. პირიქით, ეს სრულიად მიზანშეწონილია. შურიანი რაღაცის მიმართ, რასაც ღმერთი აცხადებს, რომ შენ გეკუთვნის, კარგი და შესაბამისია. ეჭვიანობა ცოდვაა, როცა ის არის რაღაცის სურვილი, რაც შენ არ გეკუთვნის. თაყვანისცემა, ქება, პატივი და თაყვანისცემა ეკუთვნის მხოლოდ ღმერთს, რადგან მხოლოდ ის არის ამის ღირსი. მაშასადამე, ღმერთი სამართლიანად შურს, როცა თაყვანისცემა, ქება, პატივი ან თაყვანისცემა ეძლევა კერპებს. ეს არის ზუსტად ის ეჭვიანობა, რომელიც პავლე მოციქულმა აღწერა 2 კორინთელთა 11:2-ში, მე ვეჭვიანობ თქვენზე ღვთიური შურით...





Top