რატომ არის ქრისტეს ნამდვილი ყოფნა უფლის ვახშამზე ასეთი საკამათო საკითხი?

რატომ არის ქრისტეს ნამდვილი ყოფნა უფლის ვახშამზე ასეთი საკამათო საკითხი? უპასუხე



უფლის იესო ქრისტეს ნამდვილი ყოფნა უფლის ვახშამში არის რომაული კათოლიციზმის (და სხვა ქრისტიანული აღმსარებლობის) დოქტრინა, რომელიც გვასწავლის, რომ სიმბოლური რიტუალების ნაცვლად, ზიარება და ნათლობა არის ღმერთის რეალური თანდასწრების გამოჩენის შესაძლებლობა. ზიარების შემთხვევაში, მათ სჯერათ, რომ როგორც კი მღვდელი აკურთხებს ღვინოს და პურს, ღვინო ხდება იესოს სისხლი და პური ხდება მისი ხორცი. მათ არ შეუძლიათ ახსნან როგორ, მაგრამ მათ სჯერათ, რომ ეს ტრანსფორმაცია (ე.წ. ტრანსუბსტანციაცია) საშუალებას აძლევს ღმერთს სულიერად ასაზრდოოს მონაწილე, რათა უკეთ ემსახუროს მას და იყოს ქრისტე დაკარგული სამყაროსთვის.



რომაული კათოლიკებისთვისაც კი რთულია ამ კონცეფციის სრულად ახსნა. მათ მიაჩნიათ, რომ იესომ დააწესა ზიარება, როგორც საშუალება მორწმუნეებს მონაწილეობა მიეღოთ ჯვრის მსხვერპლშეწირვაში. მას შემდეგ, რაც პური და ღვინო აკურთხებენ, ქრისტეს ჯვარცმა კვლავ გადაეცემა დამსწრეებს. ცერემონია ერთგვარად აგრძელებს მუდამ აქტუალურ ჯვარცმას. მაშინაც კი, როდესაც წირვა (ან მესია) დასრულებულია, დარჩენილი პური ინახება და თაყვანს სცემენ ღვთის მადლობით გარდაქმნისა და საზრდოს უზრუნველსაყოფად.





ამ აზრს ორი ძირითადი პრობლემა აქვს. ჯერ ერთი, არ არსებობს გზა, რომ ცერემონიამ ხელახლა შექმნას იესოს ჯვარცმა. ახალ აღთქმაში რამდენიმე ადგილი ამტკიცებს, რომ იესოს სიკვდილი ერთხელ სამუდამოდ მოხდა (რომაელთა 6:10; ებრაელები 7:27, 9:12, 10:10; 1 პეტრე 3:18). არ არის ნახსენები, რომ ჯვარცმის აქტი, რომელიც მოხდა წრფივი ვადების ფარგლებში, ერთგვარად თავისუფალია იმ დროიდან, რომ იყოს ისეთივე მარადიული, როგორც თავად ღმერთი. ამ მოქმედების შედეგები, რა თქმა უნდა, მარადიულია, რადგან სწორედ ამ მოქმედებამ მისცა გადარჩენის საშუალება მათაც კი, ვინც იესოს დრომდე იყო. მაგრამ ჩვენ არ გვაქვს საშუალება მივიღოთ მონაწილეობა იმ აქტში, რომელიც მოხდა თითქმის ორი ათასი წლის წინ, გარდა სიმბოლური გაგებით.



ეს არის უფლის ვახშამში ქრისტეს ნამდვილი ყოფნის რწმენის დიდი წინააღმდეგობა. მაგრამ პრაქტიკულ დონეზე, პური არ ხდება ხორცი. ღვინო სისხლი არ ხდება. და არცერთი რწმენა არ აპირებს ამას. უფრო აქტუალური საკითხია ცრუ რწმენა იმისა, რომ ღვთის კურთხევა და საზრდო მოდის ამ პურისა და ღვინის მეშვეობით. რომაული კათოლიციზმი გვასწავლის, რომ ლიტურგია (ბერძნულიდან სამუშაოდ აღებული) არის გამტარი, რომლის მეშვეობითაც ღმერთი უზრუნველყოფს კურთხევას და ხსნას. არსებითად, გარდა იმისა, რომ მღვდელს ათავსებენ მრევლსა და ღმერთს შორის, პურ-ღვინოსაც ათავსებენ მათსა და ღმერთს შორის. მათ სჯერათ, რომ ისინი კურთხეულნი არიან ზიარების მიღებისას მორჩილების გამო და ეს კურთხევა სიტყვასიტყვით ღვთისგან მიედინება პურისა და ღვინის მეშვეობით და მათ სულებში.



ეს არ არის ის, რაც იესომ ასწავლა. მან თქვა: მე ვარ სიცოცხლის პური და სული მაცოცხლებს, ხორცს არაფერი აქვს სარგებელი; სიტყვები, რომლებიც მე გითხარით, არის სული და სიცოცხლე (იოანე 6:48, 63). იესო არის სიცოცხლის პური, მაგრამ ის ასევე არის სიტყვა (იოანე 1:1). პური, რომელიც კვებავს, არის ღვთის სიტყვა (მათე 4:4) და არა ვაფლი, რომელიც რაღაცნაირად გარდაიქმნება იესოს ხორცად. იდეა, რომ ჩვენ უნდა გავიაროთ ადამიანური ცერემონია, რომ მივიღოთ ეს სულიერი საზრდო, არის რწმენა, რომელიც იესომ გააუქმა. მისმა სიკვდილმა დახია ტაძრის ფარდა, რაც გვაძლევს ღმერთთან უშუალო ურთიერთობის შესაძლებლობას (ებრაელები 4:16). ეს ფარდა არ შეცვლილა პურის და ღვინის კურთხევით და ჭამით.





Top